Ποιός δεν διάβασε ξανά και ξανά τους μύθους του Αισώπου ως παιδί; Μια έκδοση από τον 16ο αιώνα μας θυμίζει την διαχρονικη αξία του μεγάλου λογοποιού.
Κατευθυνθείτε στο βάθος της αίθουσας και δεξιά ώστε να βρεθείτε και πάλι στο σημείο στο οποίο βρίσκεται η επιστολή Νικολόπουλου. Σε αυτό το σημείο της αίθουσας, θα δείτε να εκτίθενται πολλά βιβλία ελλήνων κλασικών συγγραφέων. Δύο προθήκες δεξιότερα της επιστολής, στο πιο δεξί σημείο της προθήκης, μπορείτε να παρατηρήσετε ένα από τα σημαντικότερα βιβλία της σειράς των ελλήνων κλασικών. Είναι έκδοση των μύθων του Αισώπου και ανοιγμένο στη σελίδα του τίτλου.
Ο Αίσωπος γεννήθηκε στη Φρυγία το 625 π.Χ, από δούλους γονείς και πουλήθηκε, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, στον Σάμιο Ιάδμονα με τον οποίο ταξίδεψε σε πολλά μέρη βλέποντας από κοντά άγρια ζώα. Ήταν ευφυής και είχε το χάρισμα να διηγείται, γι’ αυτό και ο Ηρόδοτος τον αποκαλεί λογοποιό. Αφού απέκτησε την ελευθερία του έγινε σύμβουλος του βασιλιά Κροίσου, που τον έστελνε σε πολλές αποστολές. Σε μία εξ’ αυτών, στους Δελφούς, ο Αίσωπος στηλίτευσε τους ιερείς του Μαντείου, λέγοντας ότι κοροϊδεύουν τους πιστούς με τεχνάσματα αποβλέποντας στα χρήματα τους. Οι ιερείς οργισμένοι και για να τον τιμωρήσουν τοποθέτησαν ένα ιερό σκεύος στις αποσκευές του και τον κατηγόρησαν για ιεροσυλία. Έτσι, τιμωρήθηκε με θάνατο και κατακρημνίστηκε από μία κορυφή του Παρνασσού. Ο Απόλλωνας, ωστόσο, τιμώρησε την αδικία εις βάρος του Αισώπου στέλνοντας λιμό στους κατοίκους.
Το περιεχόμενο των μύθων του Αισώπου είναι αλληγορικό και διδακτικό. Έχοντας τα ζώα ως πρωταγωνιστές των ιστοριών του παραδίδει μαθήματα ηθικής και αρετής στους συγχρόνους του με τρόπο χιουμοριστικό καταδικάζοντας παράλληλα αδυναμίες και ελαττώματα όπως για παράδειγμα η οκνηρία, η αλαζονεία και η πλεονεξία. Ο ίδιος δεν έγραψε τίποτα αλλά οι ιστορίες του διατηρήθηκαν μέσω της προφορικής παράδοσης στο πέρασμα των αιώνων. Η πρώτη έκδοση των μύθων του Αισώπου τυπώθηκε το 1479 στο Μιλάνο. Η παρούσα έκδοση της Βιβλιοθήκης είναι η 2η κατά σειρά από τον εκδοτικό οίκο Froben, στη Βασιλεία το 1524. Το κείμενο συνοδεύεται από τη λατινική του μετάφραση, ένα πρόλογο του εκδότη αλλά και τη βιογραφία του Αισώπου κατά τον Πλανούδη.
