9. Προμαχώνας/Τσαούς Ντάπια

Οι Έλληνες δεν κατόρθωσαν να κυριεύσουν τη Ναύπακτο στη διάρκεια της Επανάστασης. Τα ισχυρά τείχη ήταν μεγάλο εμπόδιο για τις απείθαρχες ομάδες των επαναστατών που δεν είχαν τον οπλισμό και την υπομονή να γκρεμίσουν τα τείχη. Μόνο αφού οι Οθωμανοί αποδέχτηκαν την ματαιότητα των προσπαθειών τους να καταπνίξουν την ελληνική επανάσταση, παρέδωσαν στους Έλληνες το κάστρο στις 18 Απριλίου 1829. Αυτός ο πολυγωνικός προμαχώνας με την εναλλαγή κόκκινων τούβλων και τετράγωνων λίθων (που θυμίζει βυζαντινή αρχιτεκτονική) ήταν μία στέρεη πλατφόρμα για πυροβόλα και πρόσφερε ένα αδιάκοπτο οπτικό πεδίο 180 μοιρών προς τα νότια. Τοπικοί θρύλοι λένε πως ένας Οθωμανός διοικητής ονόματι Τσαούς αυτοκτόνησε εδώ προκειμένου να μην παραδώσει το κάστρο στους Έλληνες.

Η θέα από τον προμαχώνα είναι εντυπωσιακή αλλά το οπτικό πεδίο έχει περιοριστεί σημαντικά από τα πεύκα. Το κάστρο της Ναυπάκτου είναι «θαμμένο» σε 480 στρέμματα πευκοδάσους. Τα δέντρα φύτεψαν 350 Οθωμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες που κρατούνταν στο κάστρο ως αιχμάλωτοι πολέμου στους Βαλκανικούς Πολέμους (1912-1913). Αρχικά δεν υπήρχε καθόλου βλάστηση εντός των τειχών αλλά όταν το κάστρο έχασε την στρατιωτική σου σημασία, τα δέντρα θεωρήθηκαν απαραίτητα για την αποτροπή των πλημμυρών και της διάβρωσης του εδάφους. Η έκταση έξω από τα τείχη δεντροφυτεύτηκε το 1928 - 1929 από μαθητές του δημοτικού, που πρόσθεσαν και χίλια ελαιόδεντρα ως μελλοντική πηγή εισοδήματος για το δήμο Ναυπάκτου.